Anlayacağın işler çok karışık sevgili çocuk Ceyda. Ama biliyoruz, yalnız değiliz. Asla yalnız yürümeyeceğiz.
Merhaba canım,
Yıllar geçti sana yazmayalı. Arada seni görüyorum, bir an, gözbebeklerimden çekinerek bakıp kaçıveriyorsun sonra gizlendiğin yere. Çok yakınımdaydın hep ama bu günlerde uzaklaştın sanki, özledim seni.
Biraz yorgunum, bizim bildiğimiz gibi değilmiş insan ilişkileri. İnsan değil, kadın ve erkek varmış meğer. Ne kadar geç uyanmıştık buna hatırlar mısın? Hani bir sevgilin sen eğildiğinde kızmıştı ya, bakacaklar düzgün eğil, çömel demişti hani. Bayağı şaşırmıştık. Aşkı biliyorduk gerçi, ta 10 yaşımızdan beri, ama ‘bakma’ şekillerinin değişik olduğunu, o anda gerçekten anladık. Naifmişiz değil mi? İnsan güzel bakmalı çünkü, sevgiyle, bazen hüzünle, özlemle ama açlıkla, nefretle değil. Hayatın, insanların sandığımız gibi olmadığını öğreneli çok oldu. Hani evlendiğimde bize gelen komşu teyze, bekar arkadaşlarını eve çağırma kocanı çalarlar, dediğinde nasıl şaşırmıştık. Demek ki o tuhaf bakış herkeste vardı.
Şimdilerde kadın-erkek değil 'insan' var’ı anlatmaya çalışıyoruz erkeğinden kadınına. Ölüyor kızkardeşlerimiz, sadece onlar da değil cinsel yönelimi genelden farklı olan kardeşlerimiz de ölüyor. Hem de sırf bu yüzden, kadın olduğu için, eşcinsel ya da trans olduğu için. Neden kimin kimi sevdiği, kimin kiminle seviştiği diğer insanları bu kadar ilgilendiriyor anlamıyoruz. Ölmesinler diye yapılan kanunlar yok olsun isteyenler var çünkü aile önemliymiş, aile bozulurmuş. Anlamıyoruz çünkü katiller de bir aile içinde büyüyorlar, öldürülen, dövülen kardeşlerimizin de aileleri var değil mi?
Anlayacağın işler çok karışık sevgili çocuk Ceyda. Ama biliyoruz, yalnız değiliz. Asla yalnız yürümeyeceğiz.
En kısa zamanda aynada görüşmek dileğiyle.
Seni seviyorum.
Ceyda
コメント