Savruk

Sesinde kaybolduğum nehirler var.

Ki yüzme bilmem,

Ama yine de bilirim; kanatlarımı korur kalbin.

Nehirler boyunca aya, yıldızlara, taşlara tutunurum.

Karabataklara, yunuslara, yolunu kaybetmiş denizkızlarına…

Saçlarım ağırlaşır, ayaklarımı unutur gövdem.

Suçiçeği olurum nehrin en derin yerinde,

Tenime yapışır küçük balıklar, kökümde saklanır kaplumbağalar.

Adım değişir, kokum değişir.

Arınırım sensizlikten.

Zamansız, mekânsız ve aklın uğramadığı o boşlukta

Suya bırakırım soluğumu.

Orada, o sessizlikte tenine susarım.

Sana susarım.

Sevgilim derim, sevgilim.

Toprağım toprağına karışır, sesim sesine, yüzüm yüzüne.

Gülüşünü saksılarıma ekerim.

Gülden Ateş